تنها برای چشمهای تو مینویسم،

برای بیقراری های خودم

برای تنها یک بار دیدن تو

برای درآغوش گرفتنت.

تنها و سردرگم

لابلای آدمهائی که نمی شناسم

چشمهائی که میکاوندم

تنها مونسم کوههائی است

 که رو به پنجره اتاقم باز میشوند

ودرختانی که ذهن مرا میخراشند

و من تنها به تو فکر میکنم

که چقدر مغمومم

و چقدرنیازمند تو             

بعضی وقتها از ته دلت یه چیزیو میخوای

 دوست داری ماله خودت باشه

 فقط ماله تو

 ولی چه قدر سخته وقتی ببینی نه تنها فقط ماله تو نیست بلکه ماله همه هست بجز تو

اون وقته که به خودت میخوای تلقین کنی که من اصلا اینو نمیخواستم

ولی وقتی نشستی و تنهایی داری با خودت فکر میکنی میبینی که ....

من در جستجوی خویشتنم
در دو راهی اندیشه و احساس
از عشق سرشارم و از اندیشه های گونه گون پرم؛اما هیچ نیافته ام باید که گذر تاریخ بر این صحرای آگاهی نگاه کند؛تا کاستی های فهم نمایان شود.
و بدانم که هنوزهم نمی دانم.

نه...

من دیگر ناله نمی کنم ، قرنها نالیدن بس است

می خواهم فریاد بزنم!



اما اگر نتوانستم سکوت می کنم

خاموش بودن بهتر از نالیدن است....